Łokieć tenisisty – przyczyny i leczenie

Łokieć tenisisty charakteryzuje się dolegliwościami bólowymi, które wynikają ze zmian degeneracyjnych występujących w okolicy przyczepu ścięgien mięśni prostowników nadgarstka do kości nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Uszkodzenie to prowadzi do obniżenia funkcji kończyny, która została dotknięta tymi zmianami.

Historia leczenia

Schorzenie dawniej było traktowane jako problem dotyczący zapalenia ścięgien. Leczenie opierało się na stosowaniu leków przeciwzapalnych oraz zabiegach fizykoterapeutycznych, które miały na celu zmniejszać stan zapalny. Jednak badania mikroskopowe histologiczne doktora Nirschla wykazały, że przyczyną łokcia tenisisty są zmiany o charakterze degeneracyjnym, a dokładnie uszkodzenia budowy włókien kolagenowych tworzących ścięgna a także niewłaściwe ukrwienie okolicy przyczepu co z kolei mogło być wywołane mikrourazami i przeciążeniami. Nazwano ten stan tendinopatią i choć w ścięgnie nie wykryto włókien nerwowych, to jednak udowodniono, że dolegliwości bólowe mogą być spowodowane występującą substancją białkową na przykład substancją P.

Występowanie

Łokieć tenisisty dotyka najczęściej ludzi w przedziale wiekowym 30-60 lat. Odnotowano zwiększone ryzyko wystąpienia tej przypadłości u palaczy tytoniu, jednak nie zaobserwowano żadnego związku między występowaniem łokcia tenisisty u tenisistów. Najczęściej ta patologia dotyka osoby pracujące przy komputerze ze względu na charakterystyczny układ rąk podczas korzystania z klawiatury a także grupy zawodowe, które wykonują ruchy nadgarstka takie jak wkręcanie z silnym zaciśnięciem ręki. Przyczyną tego schorzenia jest najczęściej przeciążenie mięśni z powtarzającymi się mikrourazami a w następstwie tego zapalenie w okolicy ich przyczepu do kości – nadkłykcia bocznego kości ramiennej.

Objawy

Sygnałem świadczącym tym, że może występować właśnie to schorzenie jest ból występujący w okolicy zewnętrznej łokcia, który najczęściej promieniuje. Dolegliwości nasilają się podczas silnego zaciśnięcia dłoni lub zgięcia nadgarstka grzbietowo z oporem. Diagnozę stawia się na podstawie badania manualnego oraz badania USG. Czasami w celu wykluczenia innych schorzeń wykonuje się także zdjęcie RTG lub rezonans magnetyczny. Leczenie zazwyczaj trwa od 3 do 12 tygodni. To, jak długo będzie trwał ten proces, uzależnione jest od poziomu dolegliwości bólowych, stopnia zmian degeneracyjnych w ścięgnie i w jego przyczepie a także od tego jakie były wcześniej stosowane terapie.

Leczenie

      Nadrzędnym celem rehabilitacji, jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, usprawnienie funkcji kończyny oraz zwiększenie siły mięśni. Zdecydowanie nie powinno się całkowicie unieruchamiać kończyny, ponieważ wyraźnie spowalnia to proces leczenia a także może zakończyć zanikiem mięśni. Na początku po pojawieniu się urazu można używać okłady z lodu i leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Niestety jednak w dłuższej perspektywie nie eliminują one przyczyny a stosowanie zastrzyków sterydowych może istotnie pogłębić degenerację już uszkodzonych ścięgien. Podobnie niewielkie efekty przynosi wykorzystanie metod fizykalnych takich jak jonoforeza, laser czy też ultradźwięki. Przyczep mięśni prostowników można odciążyć opaską uciskową, lecz ich nieprawidłowe dobranie również może powodować pogorszeniem stanu i jest krótkoterminową ulgą.

Nowoczesne metody rehabilitacji

Nowoczesne metody, o których zdecydowanie można powiedzieć, że mają dużą skuteczność działania, wyróżnia się na przykład terapię falą uderzeniową czy terapie manualną. Z ich użyciem intensyfikuje się proces regeneracji uszkodzonego ścięgna.

Zabieg fali uderzeniowej definiowany jest jako fala gwałtownego wzrostu ciśnienia w bardzo krótkim czasie oraz o stopniu jego spadku z fazą nieznacznie ujemnego ciśnienia. Terapię falą uderzeniową stosuje się w obrębie zajętych chorobowo miejsc będących przyczyną bólu.

Impuls ciśnienia o wysokiej amplitudzie generowany jest zewnątrzustrojowo, a jego energia zogniskowana jest na docelowym obszarze ciała.

Szerzej na temat zabiegu pisaliśmy tutaj

Terapia manualna w tym schorzeniu ma na celu obniżenie zwiększonego napięcia mięśni prostowników nadgarstka powodujących zmniejszone ukrwienie okolicy przyczepu, a w konsekwencji pogorszenie regeneracji. Odprowadzenie stanu zapalnego z uszkodzonej okolicy uzyskuje się poprzez normalizacje napięcia mięśni całej kończyny górnej.

Terapia falą uderzeniową łokcia tenisisty.